Allemaal kwamen ze tot dezelfde conclusie: Onze zoon zou niet levensvatbaar zijn.

Ron & Fabienne aan het woord:

“December 2019, vlak voor de feestdagen, was het zover: voor het eerst hadden wij een positieve zwangerschapstest vast! Wat waren we blij! Onze eerste echo was zó magisch. Een klein stipje met een mooi kloppend hartje. We konden 2019 niet beter afsluiten en 2020 kon wat ons betreft niet snel genoeg beginnen. Het jaar waarin we ons eerste kindje zouden verwelkomen!

Met de 15 weken echo hoorden we dat we een zoon zouden krijgen en alles zag er goed uit. We waren al snel uit over de naam en begonnen langzaam met meubels uitzoeken voor de babykamer. Kleertjes werden gekocht, de babykamer werd verbouwd zodat de spullen straks allemaal mooi erin konden staan en we maakten lijsten met wat we allemaal nodig zouden hebben.

Met de 20 weken echo werd alles zoals altijd bekeken. Ze begonnen bij zijn hartje maar deze konden ze, omdat hij er niet goed voor lag, niet goed beoordelen. In de hoop dat hij anders zou gaan liggen hebben ze eerst alle andere organen en lichaamsdelen bekeken. Alles zag er goed uit gelukkig! Toen terug naar het hartje… De echoscopist was stil… en lang bezig…

Al snel bleek dat er het een en ander niet goed was. Na de echo konden we gelijk door naar de specialisten in het ziekenhuis. Ze benoemden de ernst van de situatie en we werden doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis voor verder onderzoek.

Meerdere specialisten uit verschillende ziekenhuizen hebben de echo’s beoordeeld maar ze kwamen allemaal tot dezelfde conclusie: Onze zoon zou niet levensvatbaar zijn.

Buiten verschillende hartafwijkingen kwam er ook een chromosoomafwijking bij kijken, wat alles nog complexer maakte. Zijn afwijkingen waren zo ernstig dat opereren geen optie was. We kregen een onmogelijke keuze: De zwangerschap voortzetten en wachten tot hij voldragen geboren zou worden. Om vervolgens te wachten tot hij zou overlijden, als dat niet al eerder zou gebeuren in mijn buik. Of de zwangerschap vroegtijdig afbreken.

We hebben ervoor gekozen om je te laten gaan. Om onnodig extra lijden te besparen. Op 3 mei 2020 is onze Jack* geboren na een zwangerschap van bijna 24 weken. Na 1,5 uur geleefd te hebben is hij de mooiste ster aan de hemel geworden.

Het is heel fijn om eindelijk een foto te hebben die compleet voelt, voor zover het compleet kan voelen. We zijn onwijs blij met de mooie foto’s die Dasja van ons gemaakt heeft en in het bijzonder de schaduwfoto. Iedere keer weer als we opnieuw naar de foto keken zagen we weer nieuwe details die eerder niet opvielen.

Een foto die het gemis van onze Jack zichtbaar maakt, maar ook een foto die laat zien hoe het eigenlijk geweest had moeten zijn.

Dankjewel lieve Dasja, voor dit prachtige kunstwerk!
Liefs Ron & Fabienne, Jack* en Evi. ”

Zo fijn om een foto te hebben die compleet voelt, voor zover het compleet kan voelen.