Schaduwfoto Italië

Toen ik het mailtje van John en Patricia las brak mijn moederhart. Het zou je maar gebeuren dat je gezonde, stoere zoon van bijna 18 jaar op vakantie gaat en bij terugkomst blijkt dat je nog maar 48 uur samen hebt.

‘Eind mei ging Marc met een groep medeleerlingen op schoolreis naar Barcelona. Marc genoot volop van zijn eerste vliegreis. Maar op de laatste dag van de reis ziet hij ineens dat hij blauwe plekken krijgt, zonder dat hij zich had gestoten. Wanneer onze zoon aankomt op Schiphol legt hij uit wat er aan de hand is en deelt hij zijn zorgen. Het voelde alsof mijn benen onder mijn lichaam vandaan geslagen werden, alle alarmbellen gingen af, en na een belletje met de HAP konden we gelijk terecht. Niet eerst even naar huis om de tassen weg te brengen niet even naar huis om even samen iets te drinken, nee, direct door naar het ziekenhuis.

Marc ging meteen door de molen en onze vermoedens werden bevestigd, acute leukemie. Onze wereld stortte in. Gebeurde dit echt? Meteen werd hij overgebracht naar een meer gespecialiseerd ziekenhuis in Utrecht. In korte tijd hebben we veel artsen gesproken, over zijn medicatie en behandelplan. De verwachtingen waren goed voor onze sterke zoon. Maar niets is minder waar. Zondag, nog geen 48 uur later, ging het mis. Tegen alle verwachtingen in overleed onze zoon Marc, vlak voor zijn 18de verjaardag.

Wat een drama en wat een verdriet voor ons als ouders en voor ons als gezin.

Afgelopen zomer zijn wij door een goede vriendin weggestuurd naar het meer van Lugano in Italië. Samen als gezin tot rust komen, rouwen om onze zoon en broer en nadenken over onze wensen om Marc zijn herinnering in stand te houden. Als gezin waren wij er vrij snel over uit, wij willen een schaduwfoto laten maken. De buurvrouw naast ons bood aan om een foto voor ons te maken bij het meer en dit was het begin van een prachtig proces naar dit bijzondere en ontroerende eindresultaat.

Dank je wel Dasja voor jouw geduld, begrip en liefde.
Lieve lieve lieve groet Patries’